WHAT ARE THE PROBLEMS OF UKRAINIAN AND MOLDOVAN WORK MIGRANTS IN GREECE?

         Η ισότητα στην Ελλάδα έγινε αίτημα τη δεκαετία του ΄80, σημαία στα φεμινιστικά κινήματα και εξελίχθηκε σε υπόθεση ποσόστωσης. Ποια είναι όμως η πραγματική θέση της γυναίκας που ζει και διαμένει σήμερα στη χώρα; Τρεις ανθρώπινες ιστορίες δίνουν τον τόνο καλύπτοντας μόνο μερικές πτυχές της γυναικείας καθημερινότητας. Αφορμή στάθηκε η ημερίδα που διοργάνωσε χθες η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων με στόχο την παρουσίαση του Εθνικού Προγράμματος για την Ουσιαστική Ισότητα των Φύλων 2010-2013.

«Ψιθυρίζουν πίσω από την πλάτη μου»
Καθηγήτρια της ρωσικής γλώσσας στη χώρα της, την Ουκρανία, η κυρία Ελένη Κοβάλ εργάζεται ως οικιακή βοηθός στην Ελλάδα από το 1998. «Οι διακρίσεις... ψιθυρίζονται πίσω από την πλάτη μου» λέει χαρακτηριστικά. «Αφορούν το γεγονός ότι είμαι ξένη, ότι ασκώ το συγκεκριμένο επάγγελμα, ότι κατάγομαι από την Ουκρανία, χώρα που βγάζει -κατά το στερεότυπο- γυναίκες ελευθέρων ηθών, που κλέβουν τους άνδρες από τις Ελληνίδες!».

Η κυρία Κοβάλ, θετική και ψύχραιμη εξ ιδιοσυγκρασίας, εξηγεί ότι «πολύς κόσμος παραξενεύεται στα λεωφορεία και στα τρόλεϊπου με βλέπει να κυκλοφορώ σαν κανονική γυναίκα, καθαρή και περιποιημένη, και όχι ως καημένη μετανάστρια, πεινασμένη, πάντα λυπημένη». Αισθάνεται ωστόσο τη διάκριση του φύλου στο πετσί της όταν μιλάει για τον ρόλο της ως μητέρας. «Δεν μπορώ να δουλέψω με τους όρους που δουλεύει ο άνδρας μου γιατί πολύ απλά δεν ξέρω πού να αφήσω το παιδί μου. Αν υπήρχε φύλαξη, θα ήμουν σε θέση να διεκδικήσω μεγαλύτερη αμοιβήκαι να συμβάλω οικονομικά επί ίσοις όροις στο σπίτι».

ΠΗΓΗ: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=356113

___________________________________________________
            
              Among the main problems that Moldovans and Ukrainians share are: 

1. language barrier, 
2. gaps in immigration policy, 
3. difficulties in obtaining of work permit  
4. negative approach of state institutions officer based on their nationality, occupation and sex. 

This automatically leads to economic exploitation, unfair access to services, social security and health services. The most important gap in the immigration policy of Greece is the absence of work permit for 
1. housekeepers at homes and business premises, 
2. domestic workers and elderly/child care workers, 

despite the very high demand for these professions in Greece. In Italy and Spain such work permits exist and 90% of domestic workers in Italy are foreigners from the former USSR. As the overwhelming majority of Ukrainians and Moldovans work in this sphere in Greece, they are virtually working in "shadow" market without the opportunity to enter or stay in the country legally to do this jobs. Off the record: most of these work migrants enter Greece via tourist visas and stay illegally, or enter legally but do not manage to collect enough ενσημα in order to re-new their work permits and hence turn into illegal migrants. 

            Unfortunately xenophobia is very widespread in the Greek society towards foreigners and migrants from the former USSR countries. The example of the Ukrainian woman from this article, who catches weird glances on the bus, realizes that people talk behind her back about her origin and occupation as well as the stereotyped perception of Ukraine as of a producer of prostitutes and women who steal men from Greek women, is disappointing  and humiliating. Such behaviour not only prevents her from social integration and creates psychological problems, but first of all forces her to identify herself with a person of a "second sort", which is highly insulting.  Despite the activity of numerous NGOs in Greece who promote image of Ukraine that is unknown to an average Greek, stereotypes are usually hard to change. So, xenophobia is one of the problems that both Ukrainians and Moldovans come across in Greece.